Chińska waza.

Przypadkowo stałam się właścicielką tej o to wazy.

Spadkobierczyni nie widziała w niej nic atrakcyjnego.

Nie wszyscy muszą lubić stare przedmioty, a do tego orientalne.

Waza bardzo mi się spodobała, a jednocześnie zaczęła mnie intrygować,

bo nie wiedziałam dokładnie z czym mam do czynienia.

W necie znalazłam, że tego typu naczynia wykonane są z mosiądzu.

Rzeczywiście dźwięczy metalicznie.

Na całej powierzchni zdobiona jest technika emalii komórkowej.

Na obrzeżach ma pasową dekorację z geometrycznym ornamentem.

Często w tego typu technice, uwidacznia się cieniowanie,

delikatnie przechodzące od jednej barwy do drugiej,

co świadczy o dużych umiejętnościach twórcy.

Na mojej wazie jest to widoczne szczególnie na pazurkach smoków

i ich części brzusznej.

Wnętrze wazy pokryte jest barwą kobaltową.

Na zbliżeniu widać małe niedoróbki

Przykrywka zwieńczona dekoracyjną sterczyną, co widać na kolejnym zdjęciu.

Waza jest zdobiona w technice emalii Cloisonné. 

Jest to technika zdobnicza znana w Europie od około 2000 r. p.n.e. 

W Chinach najstarsze przykłady pochodzą z epoki brązu. 

Nazywana jest również emalią komórkową
ze względu na proces jej powstawania. 

Na podłożu tworzy się rysunek z przylutowanych i odpowiednio powyginanych,

 metalowych blaszek lub spłaszczonego drutu. 

Tak powstałe komórki wypełnia się kolorową emalią.

Cały proces możecie obejrzeć TUTAJ i TUTAJ.

Moja waza nie stanowi wartości muzealnej,

prawdopodobnie została wykonana w latach 70- siątych.
Zadziwiające, że ma podstawek, który też nie jest perfekcyjnie wykonany.
Przy jej czyszczeniu poczułam dziwny zapach,
co znowu zachęciło mnie do poszukiwań.

Okazało się, że podstawek jest wykonany z drzewa sandałowego.

Ma przecudny, słodki a zarazem cierpki zapach, trudny do określenia.

Więcej o drzewie sandałowym TUTAJ i TUTAJ.

Może znajdziecie coś jeszcze, proszę piszcie.

Waza zainteresowała mnie jeszcze od strony Feng Shui,

ale o tym w innym poście.