Przełamane różem.

Od zawsze miałam sypialnię w kolorze różowym.

Nie przepadam za tym kolorem, jednak w sypialni wydawał mi się niezbędny,

choć u mnie i tak zawsze przeważa moja ulubiona biel.

Dodatkowo próbowałam go przełamać czarnym i innymi kontrastami.

Po latach dowiedziałam się, że feng- shui promuje róż dla tego przybytku.

Czyli nie ma jak intuicja.

Jak widać na zdjęciach dzisiaj nie o tym.

Sprzedaję mój pomysł tym, którzy mieszkają w blokach z lat 80 - dziesiątych.

Ponieważ wszelkie przewody były oszczędzane czyli odprowadzane na lewo, 

mam je przeprowadzone po skosie na wszystkich ścianach i sufitach. 

Mimo malowań, gipsowań itp. ciągle ściany pękały w tych miejscach.

Miałam rolkę tapety tzw. strukturalnej, podarłam w węższe pasma, 

i przykleiłam w newralgicznych  miejscach. 

Gdy się uważnie przyjrzycie i tak widać ślad pęknięcia, ale nie tak jak to było wcześniej.

Linia przewodu podzieliła moją sypialnie ukośnie na dwie połowy 

i wyznaczyła malowanie w dwóch kolorach.

Ponieważ pokój to totalna i nieustawna kicha (2,5 x 4,5 m)

sprzyja to nieco  jego rozszerzeniu.

Z dawnego zagospodarowania pozostała lampa i walizka,

którą kiedyś pokazywałam

oraz narzuta, karnisz i zasłony też pokazywane.

Nowe są białe szafy i panele podłogowe ułożone w poprzek kichy.

Wybrał je mój mąż i bardzo jestem z nich zadowolona.

Byłam tak zmęczona poszukiwaniem paneli do drugiego pokoju, 

że w sypialni było mi totalnie obojętnie (w końcu tylko tam śpię).

Panele trudno obfocić, jednak przypominają rozbiórkowe kawałki drewna,

dlatego prócz odpadającej farby, można na nich zobaczyć akant, gwiazdki z koniaków itp.

Jedno na nich jest świetne, nie wiadomo czy coś na nich jest, czy naprawdę na podłodze,

nie mówiąc już o kudłach kota i odwiedzinach żółwia.

Na dodatek ich dodatkowa zaleta to cena.

Polecam w popularnych markecie budowlanym na trzy litery.

Na koniec mój ulubiony obrazek znakomitego japońskiego artysty,

który sama sobie zakupiłam w miejscowej księgarni będąc dzieckiem. 

Jak widać pasuje jak ulał i już go przypięłam do boku szafy,

teraz na szczęście bez wiercenia każda kobitka może tego dokonać, 

za pomocą plastrów na rzepy.

Chyba córce zaszczepiłam od dziecka miłość do Japonii, 

w której sama nigdy nie byłam, w odróżnieniu od niej.

Na absolutny koniec- zbliżenie tapety.

Mam nadzieję, że nie wykończyłam Was niuansami wnętrzarskimi,

ale ostatnio moje życie tak wygląda.