Przepis na suszone pomidory.

Wakacje sprzyjają porządkom.

Dzisiaj odnaleziony słoiczek suszonych pomidorów.

Oczywiście już na zdjęciach, na następne trzeba czekać do września.

Poniżej pachnące wspomnienie.

Nie pomyślałam, aby podać przepis.

• 4 kg pomidorów polnych (choć mają różne nazwy, jakby nie było podłużne, pojawiają się w drugiej połowie sierpnia)
• 8- 10 maleńkich słoiczków
• 1 butelka oliwy
• ulubione suszone przyprawy, ja używam: pieprz, sól, rozmaryn, majeranek, tymianek, papryka.

Jak zrobić:

• pomidory należy pokroić ze skórką na ćwiartki, wszystko płynne co z nich wyleci plus pestki włożyć do garnka i gotować około 1 godz. na najmniejszym ogniu mieszając po dnie garnka (powstanie coś w rodzaju koncentratu, który przecedzamy na sicie lub szybciej na przecieraku, następnie można zamrozić, będzie w zimę na zupę).
• wydrążone pomidory ułożyć skórą do dołu na foli aluminiowej lekko posmarowanej oliwą i piec w piekarniku około 3 godziny (pomidory zajmują około 3 tace, których położenie należy zmieniać do godzinę)
• pomidory należy przełożyć na drugą stronę i ponownie piec 3 godz. ja lubię pomidory bardziej spieczone więc daję im odpocząć jeden dzień i dopiekam w kolejnym, czasem przypominają czipsy, jednak przyjmuje się, że powinien zostać w nich miąższ
• przygotować wyparzone słoiki, i na dnie umieść przyprawy
• kiedy pomidory już będą miały odpowiednią konsystencję, należy dosłownie upchnąć je w słoiki i zalać podgrzaną oliwą, jednak nie gorącą
• po uzupełnieniu do około 1/2 cm od góry słoika oliwą wycieramy papierowym ręcznikiem słoik i zakręcamy
• na dobę ustawiamy słoiki do góry nogami, jak oliwa nie wypłynie, to znaczy, że się dobrze zawekowały
• można jeść od zaraz. Smacznego!

Plecak na wędrówkę.

Jak plecak wykonać pisałam w poprzednim poście.

Coś ze skóry.

Wakacyjny czas sprzyja porządkom, oto co odkurzyłam z lamusa. Do wykonania potrzeba:

• fartuch spawarski lub kawał świńskiej skóry
• stary bieżnik cepeliowski
• sznurek i bloker
• drewniany koral i kawałek rzemienia
• zespawane kółko metalowe
• dwa pół kółka metalowe
• trzy karabińczyki
• taśma parciana
• parę nitów
• nożyczki lub bardzo ostry nóż
• grube nici i igła

Co z tego wyszło jutro, choć pewnie się domyślacie.
Odczucia ambiwalentne jednak rzecz na lata.

Feng- shui i pieniądze.

To koperta na kupony do LOTTO.

Kamień robi tylko za przycisk albo zen a właściwie jego idealna połowa, 

bo taki do mnie przyszedł, nie wiem skąd.

Popatrzyłam na tutek u Beaśki.

Uznałam, że można by zaadapotować.

Potrzebne były dwie serwetki (jedna z bambusami, druga ze słoniami i sztywny zielony karton,
resztę dowiedzie się w tutku).

Bambus poszedł na wierzch (rzeczywiście świetnie się wkleiła i folia i serwetka z bambusami).

Uznałam jednak, że do LOTTO przydałby się też słoń.

Odnośnie feng- shui, kolor zielony przyciąga pięniądze.

Bambusy wiadomo, szybko rosną.

O słoniu z trąbą do góry pisać nie muszę.

Poniżej w wersji niezłożonej,

aby się trzymało, do sklejenia użyłam piankowej taśmy dwustronnie przylepnej.

Tyle remediów. Myślę, że od jutra będę bogata!!!

Uznałam, że ponieważ wszystko jest dwa razy w tygodniu w użytku,

to lepiej będzie zalaminować. 

Coś dla florystów.

To największa orchidea z jaką miałam do czynienia. 

Ma ponad metr, dlatego w dwóch ujęciach: górnym i dolnym.

Uznałam, że na razie nie będę ją pozbawiać okazjonalnego przyodziewku.

 Jak widać Miłek jest też zachwycony,

dlatego znalazła się na jego oknie wystawowym.

Szmaragdowa bransoletka.

Bransoletka powstała rok temu i jest z odzysku. 

Moja przyjaciółka dała mi ją w rozsypce i powiedziała, pewnie ci się przyda.

Początkowo elementy były po prostu w dwóch rzędach nawleczone na gumkę, która popękała.

Ponieważ tam mi się podobały szkiełka, uznałam, że zostaną ze mną.

Moja ręka jednak jest w obwodzie dziecięcym.

Dlatego zrobiłam cztery rzędy, co wygląda bardziej na bogato.

Tym razem nie nawlekałam na gumkę tylko wzięłam linkę metalową w barwie starego złota.

Co co było za mało w obwodzie połączyłam łańcuszkiem z konikiem na końcu, jako przywieszką.

Nigdy jej nie miałam na ręku, bo prawie nic nie mam w kolorze zielonym.

Jednak lubię na nią patrzeć, bo szkiełka są urokliwe,

a "złoto" udaje biżuterię Etrusków, która od zawsze mnie zachwyca.

W tak pięknych szafirowych barwach widziałam tylko Zalew Soliński 

i Błękitne Źródła koło Tomaszowa Mazowieckiego.

W wakacyjnych barwach.

Nareszcie trochę wolnego czasu i możliwość rękodzielczynienia.

Choć to zrobiłam rok temu, teraz mi się przypomniało.

Zdjęcie poniżej zrobiłam tydzień temu i to ono mi się skojarzyło z tymi przepięknymi kamykami.

Jeśli chcecie zajrzyjcie TUTAJ.

Jak to u mnie, jutro w całości.

Ale ryba!

 Ponieważ kompletnie nie mam co pokazać,

przedstawiam Wam glinianą rybę prosto z Kuby.

Jej wymiary to około 20 x 12 cm.

To tylko jedna z całej ławicy w sieci mojej koleżanki,

zresztą sama też ryby.

 

Kokeshi.

 

Moje lalki pochodzą prosto z Japonii, bo przysłała mi córka.
Są malutkie. Najwyższa ma 8 cm.

Oczywiście cena zwyżkuje wraz z wielkością lalki.

Jednak ta maluchy podobają mi się najbardziej.

Więcej o kokeshi możesz się dowiedź  TUTAJ.

 
 

Dużo o japońskich lalkach możesz się przeczytać w czasopiśmie Torii.

Kokeshi bardzo lubię, jednak lalki kimekomi to istne dzieła sztuki.